Samenvatting
Samenvatting 3.18: de overkappingsprothese voor de edentate OK
- Vak
- SMZ 2 (SMZ2)
- Instelling
- Rijksuniversiteit Groningen (RuG)
Samenvatting van 17 pagina's voor het vak SMZ 2 aan de RuG (Onderdeel 4)
[Meer zien]Voorbeeld 3 van de 17 pagina's
Voorbeeld 3 van de 17 pagina's
In winkelwagengesponsord bericht van onze partner
Voorbeeld van de inhoud
Onderdeel 4: de overkappingsprothese voor de edentate onderkaak/nazorg- boek prothetiek en orale implantologie, Meijer6. de verschillende basisprincipes binnen de orale implantologie beschrijven.
H 2, pag. 11-20 (paragraaf 2.1 t/m 2.8) → 10
Hoofdstuk 2: basisprincipes in de implantologie
Inleiding
• Het implantaat ligt in veel gevallen met de vlakke bovenzijde onder het
tandvleesniveau (fig. 2.1-2.3).
• Het ‘healing abutment’ wordt op het implantaat geplaatst tijdens het
vastgroeien in het bot, zodat het implantaat toegankelijk blijft.
• Alle prothetische delen die in het implantaat worden vastgezet met een schroef
met speciaal instrumentarium (fig. 2.4 en 2.5).
• Conventioneel afdrukken met retractiedraad is onmogelijk
o Specifiek instrumentarium is nodig om suprastructuren te vervaardigen.
• Bij uitneembare constructies worden lage abutments geplaatst die net boven het tandvlees uitkomen, daar wordt
op afgedrukt.
o Op deze lage abutments passen lage geprefabriceerde kappen die worden verwerkt in de
staafconstructie van een overkappingsprothese (matrix).
▪ Deze abutments mogen niet worden bewerkt!!
▪ De abutments voor kroon- en brugweerk mogen gemodificeeeerd worden om daarop
individuele kronen en bruggen te maken.
2.2 Transfertechnieken
• Implantaten zijn onbeweeglijk in de kaak, alleen door gebruik van
stug afdrukmateriaal en speciale passende afdrukstiften kan een
goede afdruk worden gemaakt. Er zijn twee methoden:
• Terugplaatsmethode: is een methode waarbij een individuele
lepel wordt gebruikt.
o Op de afdrukstift wordt (bij veel systemen) een kapje
geplaatst dat vastklikt (fig. 2.6 en 2.7).
o De vleugeltjes zorgen ervoor dat het kapje met de
afdruk mee komt.
o Er wordt afdrukmateriaal rond de afdrukstift wordt
gespoten. (fig. 2.8)
o Daaroverheen komt de lepel met afdrukmateriaal.
o Het retentiekapje blijft in de afdruk zitten, in de mond
wordt de afdrukstift losgeschroefd en verwijderd.
o Buiten de mond kan hier een implantaat-analoog op
worden geschroefd en het geheel kan worden
teruggeplaatst in de afdruk.
o Dit moet stevig vast zitten, een klik kan worden gevoeld (fig. 2.9-2.11)
• Bij de openlepelmethode wordt ook een individuele lepel
vervaardigd, met openingen boven het implantaat.
o De afdrukstiften worden op het implantaat geplaatst,
deze hebben hoekige vormen en ondersnijdingen. (fig.
2.12)
o De afdrukstift wordt vastgezet met een lange schroef
die door de lepel heen steekt (fig 2.13).
o Na het inbrengen van de lepel met afdrukmateriaal
wordt de afdrukstift vrijgemaakt van afdrukmateriaal
en is de schroefopening vrij.
o Na uitharding wordt de schroef losgedraaid en wordt
de lepel verwijderd.
o De afdrukstift bevindt zich dan in de lepel.
o Ook worden weer implantaatanalogen gebruikt om de plaats van de implantaten te bepalen.
o Bij het vastdraaien van de schroef moet men opletten dat de afdrukstift niet meedraait in de afdruk.
,7. de indicatie van het aantal implantaten en de uitvoering van de mesostructuur beschrijven ten behoeve van een overkappingsprothese voor
de edentate onderkaak.
2.3 Abutments
• Hoge abutments → worden gebruikt voor kroon en brugwerk en zijn van titanium, goudkunststof of keramiek, zodat ze aangietbaar
zijn.
• Lage abutments → worden voor staafconstructies en andere vaste constructies in de geresorbeerde boven en onderkaak gebruikt
en zijn altijd van titanium.
2.3.1 Hoge abutments voor kroon- en brugwerk
• Hoge abutments van titanium kunnen recht zijn of onder een hoek staan, verkrijgbaar in mucosahoogtenvan 0.5 tot 5 mm. (fig.
2.15).
o Het trans-gingivale deel divergeert naar buiten, daarboven bevindt zich een aanpasbare schouder, deze moet buccaal en
aproximaal 1 mm onder de mucosa liggen om doorschemering te voorkomen.
o Soms zijn ze ook voorgevormd.
• Keramische hoge abutments zijn verkrijgbaar in zirconiumoxide en aluminiumoxide (minder sterk).
o Als het gehele abutment van ziconium is wordt het met een metalen schroef vastgezet.
o Als de cilinder keramisch is past deze nauwkeurig overeen titaniumkern.
o Bij deze constructie kan geen piekspanning in het porselein ontstaan (fig. 2.16).
• Goud-kunststof abutments zijn aangietbaar.
o Ze zijn een uitkomst wanneer de as-richting van het implantaat ongunstig is. (fig. 2.17)
• Telescoopabutments zijn van titanium of keramiek, ze worden gebruikt bij uitneembare bruggen die retentie krijgen via
telescoopkappen die de constructie worden verwerkt.
• Tijdelijke abutments zijn van kunststof of titanium en worden meestal voor tijdelijke kronen in esthetisch gebied gebruikt, voor
conditionering van de peri-implantaire mucosa.
o Hierdoor is het mogelijk het cervicale verloop van de definitieve kroon en de definitieve vorm te bepalen (fig. 2.17).
2.3.2 Modificeren van hoge abutments
• Keramiek
o Beslijpen met diamantboren met waterkoeling.
o Afwerken moet met een rubberschijf voor porselein.
o Bij opbakken van het porselein al rekening worden gehouden met
de vorm van de cervicale outline.
o Het titanium van abutments is harder dan gewoon titanium: een
titanium-6-4-legering (92% titanium, 6% aluminium 4% vanadium)
→ harder dan technisch zuiver titanium.
• Het beslijpen van titaniumabutments kan het best op het model met
diamantboren en –schijven met waterkoeling.
o Afwerking met een rubberen schijf. (fig. 2.18-2.23).
• Goud-kunststof abutments worden eerst met was in de gewenste vorm
gemodelleerd en daarna gegoten.
o Ook kunnen ze met porselein worden opgebakken.
o De porseleinschouder kan worden gevormd die overeenkomt met
de preparatie van een natuurlijk element.
o Met een abutmenthouder kan men de modificaties makkelijk
uitvoeren en heeft men goede manuele controle.
• Telescoopabutments zijn vaak meer slijtvast door het materiaal, ze worden vastgezet in
een model en in een freesbak bewerkt.
o Meestal heeft de palatinale zijde 0 graden en de buccale zijde 2 tot 4 graden,
afhankelijk van de hoogte.
o Voor al deze handelingen wordt een speciale abutmenthouder gebruikt voor
goede manuele controle en mogelijk microscopische precisie.
2.3.3 Lage abutments voor de overkappingprothese
• Vormen de basis voor een staafconstructie of brugconstructie op het abutment wordt vastgeschoefd in de edentate kaak.
• Ze zijn van een titaniumlegering.
• De mucosahoogte wordt zodanig gekozen dat de schouderrand 0.5 tot 1 mm boven te mucosa uitsteekt (fig. 2.24), wacht met kiezen
totdat de mucosa is genezen.
• Op de lage abutments passen goud of goudkunststof cilinders die in de staafconstructie worden verwerkt of gelijmd.
• Er zijn ook lage abutments van kunststof, ze hebben bovenop een kunststofcilinder voor de schroef en worden restloos verbrand een
meegegoten in de suprastructuur.
• Mogelijk worden gietbelletjes gevormd.
, 2.4 Kronen rechtstreeks op abutments
• In het lab wordt de kroon rechtstreeks op het abutment gemaakt, dit geeft extreme nauwkeurigheid.
• Als het abutment rond is moet soms een richel worden aangebracht, zodat de kroon niet op het abutment kan draaien.
• De buccale outline van een implantaatkroon ligt altijd onder het tandvlees, palatinaal of linguaal hoeft dit niet.
• De kroon op het keramische abutment kan een hogere aansluiting hebben (0.5 mm onder mucosa, omdat dit minder
doorschemering geeft.
• Tegenwoordig word steeds meer de CAD-CAM techniek gebruikt en wordt de kroon digitaal vormgegeven.
2.5 Inschroeven, uitschroeven en vastzetten
• Het is essentieel om het juiste instrumentarium bij het juiste systeem te
gebruiken en de voorschriften van de fabrikant te volgen (fig. 2.25-2.26).
• Schroevendraaiers slijten en kunnen de schroefkop van het abutment
beschadigen.
• Controleer je instrumentarium onder een loep of microscoop, anders is
slijtage niet goed zichtbaar en ben je te laat.
• Gebruik voor het vastzetten ook nooit gebruikte schroeven!
• Het risico is dat de gehele suprastructuur niet meer los te krijgen is en moet
worden doorgezaagd.
• Verder is een veiligheidsprincipe dat je altijd een nieuwe schroevendraaier
gebruikt om het los te draaien.
• De ratelsleutel moet voor het vastzetten altijd een torquewaarde aangeven, de benodigde kracht varieert van 10 Ncm tot 40 Ncm,
afhankelijk van de implantaatdiameter en het systeem.
• Op de schroeven moet altijd een gemakkelijk te verwijderen materiaal worden aangebracht(putty) en daaroverheen eventueel
composiet. (fig. 2.27-2.28)
• Nooit composiet in de schroefkop aanbrengen!
2.6 Typen suprastructuren (vast of uitneembaar)
• Vaste suprastructuren → cementeren, alleen tandarts kan ze uitnemen.
• Uitneembare suptastructuren bestaan uit twee delen: een mesostructuur
die is verschroefd en een uitneembare overkappingsprothese. De keuze los
of vast wordt bepaald door vele factoren waarvan de belangrijkste zijn:
o Wens van de patiënt
o Reinigbaarheid
o Kaakresorptie (in het bijzonder van de bovenkaak) (fig. 2.1).
• Voor de onderkaak wordt meestal een uitneembare overkappingsprothese
gemaakt, maar een vaste brugconstructie is ook goed mogelijk.
o Dit is voor de bovenkaak moeilijker, de regel is dat bij
onvoldoende botvolume in het frontgebied, de constructie naar
frontaal moet worden uitgebouwd voor lipsteun en plaatsing van
implantaten.
o Daarom is men vaak genoodzaakt om in de bovenkaak een
uitneembare constructie te maken, om esthetische, functionele
redenen en reinigbaarheid.
o Ook kan onderscheid worden gemaakt in puur implantaatgedragen constructies of ook deels mucosaal gedragen
constructies.
• 2.6.1 Gecombineerde implantaat-mucosaalgedragen overkappingsprothese
o Deze vorm wordt in Nederland het meest toegepast.
o Een belangrijk deel van de occlusale belasting wordt door het mucoperiost gedragen.
o De implantaten in het interforaminale deel van de onderkaak moeten zo worden geplaatst dat de prothese rotatievrijheid
heeft door een gelijkmatige invering van het mucoperiost in de zijdelingse delen.
o In de bovenkaak wordt dit zelden geïndiceerd.
• 2.6.2 Voornamelijk implantaatgedragen
o Dit concept berust op (clip)verankering op drie of meer implantaten die niet op een lijn zijn geplaatst.
o De scharnierwerking komt dan te vervallen.
o De implantaten worden ook in het interforaminale gebied geplaatst, er bestaat resiliëntie van de clipt t.o.v. de constructie,
dus is het enigszins beweeglijk.
o Door disto-occlusale belasting zal de mucosa daar iets dragend zijn en de neiging tot kanteling ontstaan.
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper Cussonia_Chrysiptera.parasema. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €18,49. Je zit daarna nergens aan vast.
Is Stuvia te vertrouwen?
4,6 sterren op Google & Trustpilot (+1000 reviews)
Afgelopen 30 dagen zijn er 9 samenvattingen verkocht
Opgericht in 2010, al 15 jaar dé plek om samenvattingen te kopen
